مرجع مقالات رسمی جواهر و سنگ

همان گونه که گفته شد، در طول­های قدیم از نقره در سیستم مبلغی مرز و بوم­ها نیز استعمال می­شد.نقره به فعالیت رفته در سکه­ها معمولا عیار 900 میباشد یعنی 90 درصد آن­را نقره خالص تشکیل می­دهد و مابقی جز فلزات دیگری می باشند که برای طاقت فرسا­خیس کردن نقره به آن طولانی تر گردیده­اند.

ولی شایان ذکر میباشد که علاوه بر زیبایی زیورآلات تشکیل شده از نقره، عیار آن نیز روی ارزش و کیفیت عمل تاثیر می‌گذارد و بایستی نسبت به عیار نقره اعتنا لازم را داشت.

تشخیص نقره اصل از بدل

وجود برچسب یا این که حکاکی

نقره استرلینگ با به عبارتی نقره به فعالیت رفته در زیورآلات، عیار 925 داراست و جواهرسازان با حکاکی عیار روی نصیب­های به دور از نظر مال و یا این که برچسب­های کوچک، خریدار را از عیار کالا باخبر می­نمایند. برای دیدن حکاکی، به بخش داخلی و زیرین دستبند و یا این که انگشتر و رینگ خویش نگاه فرمائید. اما ممکن میباشد این حکاکی روی کلیه تولید ها وجود نداشته باشد و یا این که فردی روی مال تقلبی حکاکی نماید؛ به‌این مراد، بهتر میباشد از طریق­های دیگر نیز برای تشخیص اصل بودن نقره استعمال کرده و از صحت آن اطمینان نتیجه ها کنیم.

تیرگی

یکی مختصات نقره تیره شدن آن بعد از سپری شد عصر میباشد. نقره اصل و خرید انگشتر فیروزه تیره می­شود و جلای خویش را از دست می­دهد. ولی نقره­های آبکاری گردیده با عنصر رادیم برای بازه زمانی متعددی جلای خویش را مراقبت کرده و تیره نمی­شوند. نقطه شایان توجه اینجاست که نقره بعداز تیرگی، با طرز­هایی مجدد جلای خویش را به دست می­آورد البته نقره تقلبی بعداز تیرگی دیگر به وضعیت پیشین گشوده نمی­گردد! در مال بدل و تقلبی، با سپری شد دوره درخشش متاع از دست می­رود و سطح آن زشت و نامطبوع می­شود و روی پوست رنگ سبز بر جای می­گذارد. در مقابل، نقره اصل بعد از تیرگی می­تواند مجدد جلا بپذیرد و زیبایی خویش را مجدد به دست بیاورد. این قاعده به سن نقره ربطی ندارد و نقره هرچقدر هم که دیرین باشد خواص جلاپذیری خویش را محافظت می­نماید.